- Chyba dziadek go zabrał do ogrodu - odparła twoja mama, robiąc sobie kanapkę - Mówił, że chciałby się z nim pożegnać. W końcu był z nim od czasu, gdy sam-wiesz-kto zniknął. Może zanim wyjdziecie, zjecie sobie po bułce? Zaraz wam zrobię. Z czym byście chcieli?
- Ja poproszę z dżemem - powiedziała Victoria - Już nie mogę się doczekać, aż wyruszymy.
- Te dzieci - rzekła pani domu roniąc łzy nad rozciętym pieczywem - Tak szybko dorastają...
Dziewczyna przysunęła się do ciebie i szepnęła na ucho:
- Reakcja mojego ojca była troszkę inna...
Nagle za oknem pojawiła się jakby znikąd mordka Sabata, który z uśmiechem pobiegł w kierunku ogrodu.
- No to chyba go znaleźliśmy, co? - spytała twoja towarzyszka.

Widząc ciebie, dziadek uśmiechnął się i wysłał Sabata do ciebie.
- A więc wyruszacie? - spytał retorycznie staruszek - Przepraszam, że nie powiadomiłem cię o tym, że zabrałem na chwilę Squirtla. Chciałem, żeby i on przygotował się do podróży, pożegnał się ze środowiskiem, w którym żył przez wiele lat. Aż dziwne, że jeszcze nie ewoluował. W każdym razie, na pewno ma w sobie dużo mocy. A, właśnie! Zanim sobie pójdziecie, pozwólcie mi, że zademonstruję wam ruch, którego nauczyłem twojego przyjaciela w czasie, gdy spałeś.
- Chodzi o Water Pledge, prawda? - zapytała Victoria.
- Oczywiście - odrzekł zaskoczony staruszek - A! Racja. Przecież nie dalej jak trzy dni temu pisali o mnie w gazecie. "Genialny Move Tutorer". Akurat! Wystarczy trochę praktyki, a można nauczyć każdego Pokemona każdego ruchu, jakiego tylko się chce!. No, to nie będę was zatrzymywał. Powodzenia!
Gdy odwróciliście się w stronę bramy, dziadek szepnął ci do ucha:
- Gdy znajdziesz swojego ojca, daj mu to ode mnie.
Staruszek wręczył ci łańcuszek, na którym wisiała połówka Pokeballa.
- No i to. Za to, że zniknął bez pożegnania!
W tym momencie otrzymałeś najbardziej bolesne kopnięcie w zakończenie pleców, jakie można sobie wyobrazić.
- Idźcie już, idźcie kochani - powiedział jakby nigdy nic, kierując się w stronę domu.