Szłam sobie intensywnie rozmyślając, ponieważ jak każdej młodej trenerce brakowało mi pieniędzy. Wtem zauważyłam ogłoszenie na szybie sklepowej:
"Pływalnia im. Suicune szuka osób do pracy sprzątaczki." Pod spodem podany był adres oraz ilość wynagrodzenia. "Przydałyby mi się te pieniądze..." - pomyślałam i pobiegłam pod podany adres.
Kiedy znalazłam się tam zagadałam recepcjonistę w sprawie ogłoszenia, a ona od razu wiedziała o co chodzi.
Zaprowadziła mnie, więc do szefa, którym był wysoki, dobrze zbudowany mężczyzna z wąsem.
- Jeżeli chcesz dostać porządne wynagrodzenie to musisz wykonać wszystkie zadania z listy. - rzekł basowym, poważnym głosem, a potem wręczył mi mały skrawek papieru, na którym napisane było:
1. Wypróżnij kosze znajdujące się na basenie.
2. Napełnij automat przy wejściu. (pomoże ci w tym recepcjonistka)
3. Wyczyść umywalki znajdujące się w toaletach i napełnij pojemniki z mydłem.
4. Umyj okna.
5. Posprzątaj magazyn.
- Masz czas do 20:00. Magazyn znajduje się na końcu korytarza tam znajdziesz wszystko. Jak skończysz wcześniej to zgłoś się do Marzen.... znaczy do recepcjonistki.  - dodał i odszedł mamrocząc jeszcze pod nosem coś w stylu "Bierz się do roboty".
Nie wiele myśląc poszłam do magazynu i z zamiarem wzięcia czarnych worków na śmieci. Wtedy popatrzyłam na to pomieszczenie. Wszędzie był bałagan, poprzewracane przedmioty oraz resztki jedzenia. Wyglądało to tak, jakby przyszła tu grupa rozwydrzonej młodzieży z ADHD i urządziła biwak, zakończony demolką. Pokój już był mały, ale w takim stanie to wszystko wręcz przytłaczało.
- Czeka mnie jeszcze duuużo pracy... - powiedziałam sama do siebie wyciągając z półki czarne worki na śmieci.

Wyciąganie śmieci z kubłów nie było zbyt ciężką pracą, więc szybko opróżniłam już wszystkie, nie mając większych problemów. Zapytałam się tylko jakiegoś ratownika gdzie wyrzucić te odpadki. On popatrzył na mnie ze zdziwieniem, ale po chwili pokazał na duży, zielony kontener przy płocie i powiedział, aby je tam wyrzucić. Zrobiłam tak jak powiedział, zabierając się już do kolejnego punku.

Poszłam po pudła ze słodyczami, napojami itp. do nieuporządkowanego magazynu. Istotnie, tak jak było napisane na kartce przy wejściu na basen stał automat z, obecnie, nie wieloma produktami.
Przekrzywiłam głowę, bo kompletnie nie wiedziałam jak się do tego zabrać, ale przypomniałam sobie, że mam poprosić o pomoc kobietę za ladą. Ta po usłyszeniu prośby podała mi, bez większych pytań kluczyk do maszyny, zaznaczając, że mam nie ruszać ani pieniędzy, ani pozostałych rzeczy i wytłumaczyła co zrobić. Okazało to się to wcale nie takie trudne. Po rozkręceniu urządzenia zobaczyłam z jednej strony schowek z pieniędzmi (niestety zamknięty na dodatkowy kluczyk, którego nie miałam), a z drugiej
miejsce, w którym miałam umiejscowić żywność. Po kolei lekko niezdarnie wykładałam ją z pudeł, a potem umiejscowiłam w automacie. Musiałam się tylko parę razy spytać gdzie włożyć niektóre batoniki i colę, bo nie został w tamtym miejscu ani jeden produkt. Kiedy zakończyłam pracę zamknęłam metalowe drzwi i udałam się po detergenty oraz mydło, a potem do toalet.

Zaczęłam od mniej przyjemnej części, czyli czyszczeniu umywalek. Zmęczyłam się, ale w głębi ducha czułam radość, że nie dezynfekuje toalet. Zdyszana wyjęłam pachnące, różowe mydło i ostrożnie zaczęłam wlewać je do pojemników. Oczywiście nie sprawiło mi to problemów tylko czasami rozlałam trochę na podłogę.
Po zrobieniu i tego popatrzyłam na zegarek. Była już 18:00, a ja jeszcze musiałam umyć okna i posprzątać magazyn. Wytarłam, więc czoło i pobiegłam wykonywać tą pierwszą czynność.

Robiłam to dosłownie biegiem. Działam jak maszyna: psiknięcie, wytarcie, psiknięcie, wytarcie.
Ludzie czasami się na mnie dziwnie patrzyli, ale to mi średnio przeszkadzało. Wiedziałam, że muszę koniecznie zrobić to wszystko, aby zdobyć potrzebne mi pieniądze.
Zziajana popatrzyłam na zegarek. 19:00....

Ostatni punkt był dosłownie horrorem! Sprzątanie wszystkiego co jest możliwe, układanie na półkach czego się da, nieprzytomne zamiatanie pod półki i coś co mnie absolutnie obrzydziło - zgniłe resztki jedzenia.
Kiedy dotarłam do jakiegoś kawałka pizzy krzyknęłam. Przy nim kręciła się dzika Rattata!
Przeraziłam się i zamarłam, ale na szczęście uciekła od razu. Wtedy pomyślałam sobie - "Nigdy więcej nie przyjdę tutaj pływać, NIGDY!!!". Posprzątać wszystko, udało mi się dosłownie w ostatnią sekundę.
Kiedy miałam wychodzić klamka sama ugięła się, a do środa wyszedł szef pływalni i rzekł:
- Fiu, fiu dawno nie widziałem, aby tu było tak czysto.... - faktycznie wszędzie było uporządkowanie, pachnąco, innym słowy czysto. Do tego pokój zdawał się powiększyć swoją powierzchnię. Facet popatrzył w górę, a po chwili dodał - No, więc patrzyłem na kosze, okna, automat oraz toalety... wszystko wygląda ok. Oto twoja zapłata - wyciągną pieniądze i dał mi je do ręki. Wymamrotałam coś jeszcze na kształt " Do widzenia, dziękuję." i poszłam zmęczona, ale szczęśliwa do domu.

Piękny środowy ranek aż chce się iść na pływalne. Hmmm.... a jak by połączyć przyjemne z pożytecznym? Czyli iść na pływalnie i zarobić pieniądze. Na ten pomysł wpadł Minoru, już od wschodzie słońca Minoru był gotowy by pełnić funkcję ratownika w pobliskiej pływalni. O 5.50 młody trener był już na miejscu i czekał tylko na otwarcie.
6.00 Cała masa pokemonów z trenerami zaczęła tłoczyć się przy wejściu a następnie zaczęła kierować się do szatni
6.30 Prawie wszyscy byli już na w wodzie. Na początku wszystko wyglądało dość chaotycznie pokemony siedziały w basenie dla ludzi i trzeba było je poprzenosić, podobnie ludzie siedzieli w brodziku dla zwierzątek.
8.00 Otwarto zjeżdżalnie, zaczął się okres ochrzaniania ludzi i pokemonów za nie czytanie regulaminu. Ile można powtarzać 1) Pojedynczo 2) Nogami na dół 3) Nie robić żadnych akrobacji 4) Nie używać żadnych ataków.
11.30 Ufff... zjeżdżalnia już zamknięta teraz tylko pikować żeby nikt się nie utopił
12.45 No i wykrakałem aż dziwne żeby magikarp nie umiał pływać ale cóż jeszcze lepiej było o
14.25 Pokemony zaczęły walkę w basenie 30 pokemonów na raz!!! uspokajanie ich trwało 2 godziny większość trafiła do pobliskiej przychodni siostry Joy
16.30 Większość osób opuściło już pływalnie ale brodzik nie nadaje się już do użytku chociażby przez najbliższy tydzień. Wszystkie płytki zostały pozbijane a woda była zatruta przez pokemony wodno-trujące
18.00 W końcu koniec czas na wypłatę to był trudny dzień.

Czas zacząć pracę w pływalni. Przychodzę na besen. Od samego wejściu czuję już specyficzny zapach chloru. Nie przepadam za nim, ponieważ podobno mam uczulenie na chlor. Jednak kto to wie. Czytałem, że człowiek nie znam ponad 80% rzeczy na które jest uczulony.  Tak więc postanowiłem się tym nie przejmować i iść dalej. Przeszedłem przez dziwną bramkę, która skojarzyła mi się z taką przez którą przechodzi się na lotnisku. Dalej poszedłem do kasy. Powiedziałem, że nie mam zamiaru pływać tylko chcę tu zarobić. Pracownica nie chciała mi uwieżyć i dopiero po 10min naszej kłótni wpadła na genialny pomysł, by przekierować mnie do właściciela >.< Byłem bardzo zaskoczony, że ta kobieta nie była blondynką . W niewielkim białym domku znajdował się gabinet dyrektora. Porozmawiałem z nim jak mężczyzna z mężczyzną i doszliśmy do porozumienia. Pan Wauter polecił mi najpierw pozmywać w holu, następnie wyczyścić toalety, a na koniec zajżeć do brodzika w którym kąpią się małe dzieciaki i szczeniaki Pokemon. Zgoda! Zmywanie nie zajęło mi długo. Kilka ruchów mopem i podłoga, aż się błyszczała. Dodatkowo wytarłem z kurzu stojące na pułkach puchary. Potem zadanie numer dwa, czyli wyczyszczenie toalet. Fee :-( Nie za bardzo mi się chciało, ale jakoś poszło). Do każdego kibelka wlałem trochę płynu, który ma podobno usunąć zanieczyszczenia i dodatkowo zlikwidować tworzący się na ściankach kamień. Może pomoże. Ostatnie i najciekawsze zajęcie zostawiłem na koniec. Wybrałem się do brodzika. Znajdowało się tam 3 chłopców, 5 dziewczynek i trzy Pokemony dzieciaki (Pichu i dwa Cubchoo). Wszyscy bawili się grzecznie i prawidłowo, więc posiedziałem u nich niecałe 5 minut i wróciłem do gabinetu dyrektora.

Gdy dostałem pracę tu, nie zwlekałem ani chwili. Od razu jako ratownik poszedłem pracować. Niestety nikt nie przychodził, co stanowczo obniżało moją pensje. Po 3 godzinach czekania zorientowałem się że na kartce był że dziś jest nie czynne. Lecz to był kartka z wczoraj. Musiałem ją ściągnąć. Dopiero wtedy na basenie powoli zaczęły pojawiać się osoby. Lecz i tak jako ratownik nic więcej tego dnia nie zrobiłem. To był wyjątkowo nudny dzień. Ale cóż tu powiedzieć. Nic nie mogłem zrobić.

Kolejny męczący dzień przed Minoru, wstał o 6.30, zjadł obfite śniadanie, ubrał się i udał do pobliskiej pływalni. Dzień był na prawdę piękny sprzyjał pływaniu. Ptaki ćwierkały, pieski szczekały, kotki mruczały a pokemony walczyły. Trener w duszy chciał iść powalczyć z Liolą ale potrzebował pieniądze na wystrzałowy, nowy TM. Minoru nie miał wyjścia musiał iść pilnować te nie usłuchane pokemony. Zameldowanie się u szefa i można zacząć robotę. Pierwsze minuty były szokujące, przed wejściem stało około 150 pokemonów z trenerami. Dzień szczytów pomyślał na duchu i usiadł na stołeczku.
Otwarcie, cała masa poków rzuciła się do wody i cały teren był zalany przez wodę. Kolejne minuty też nie były pocieszające pokemony zaczęły jak zwykle robić zawody kto lepiej pływa. Dziesięć pokemonów trzeba było ratować bo by się utopiło. Po godzinnej reanimacji można było pilnować dalej. Minoru zmęczony akcją nie mógł odsapnąć, po około 30 minutach kolejne poki zaczęły rywalizować teraz kto zna lepszy atak wodny. Za cel posłużyły im trybuny, wszystkie siedziska były połamana a pokemony zostały opuściły pływalnię. To uspokoiło na półtorej godziny sytuację. Zbliżał się czas obiadu na więc pływalnia opustoszała, odkrywając szokujące znalezisko na dnie. Tym znaleziskiem było poke jako jak później się okazało należało do piplupa. Zanim sytuacja się wyjaśniła była już 13.00. Na kolejny skandal nie trzeba było długo czekać, pokemony znowu zaczęły walczyć tym razem między sobą. Kilkanaście pokemonów było nieprzytomnych. Do godziny 15.00 był względny spokój, o tej godzinie jakiś pokemon zsikał się do dużego basenu wodę trzeba było wypuścić i od nowa napuścić. Zanim wszystko dobiegło końca była 17.00 jeszcze trzy godziny i koniec, tylko to trzymało Minoru na pływalni. Na szczęście ten czas szybko minął a szczęśliwy trener z uśmiechem udał się do szefa po wypłatę.

Dzień 2

Pracę zaczęłam z samego rana. Najpierw napełniłam pusty basen. Po zrobieniu tego, a długo to trwało więc zostało mało czasu, wzięłam za mop i zaczęłam czyścić podłogi, najpierw od wejścia, później szatnie, a na koniec  sama pływalnia. Kafelki lśniły jak nigdy dotąd. Klienci zaczęli się schodzić, a ratownika nadal nie było. Nagle dostałam telefon, że nie będzie go przez kolejne dwie godziny i czy mogę go zastąpić w zamian za część jego wypłaty. Zgodziłam się. Usiadłam na wieży ratowniczej i czuje przypatrywałam się pływającym ludziom. Nagle jedna młodsza kobieta zaczęła energicznie machać rękami i się krztusić. Wskoczyłam do wody, chwyciłam ją jak mocno się dało, a następnie wyciągnęłam na brzeg. Nie znałam techniki pierwszej pomocy, ale na szczęście w tym samym czasie zjawił się ratownik. Po tym wydarzeniu nie wydarzyło się nic ciekawego. Opróżniłam kosze na śmieci, przeczyściłam blat w kasie i pozamiatałam. Pod koniec dnia jeszcze raz umyłam podłogi równie dokładnie jak ostatnio. Drugi dzień pracy dobiegł końca.

Idąc ulicą dostrzegłem na szybie drzwi wejściowych kartkę " Zatrudnię - więcej info u ratownika". Zerkając do portfela zauważyłem że nie zostało mi wiele oszczędności, więc zaryzykowałem i wszedłem. W kasie zapytałem gdzie znajdę ratownika. Skierowany na pływalnię odnalazłem tam ów osobę i zapytałem o ofertę pracy.
   Ten powiedział że zaczynam jutro.


                   I - Dzień Pierwszy - I
   
   Wstałem wcześnie rano zebrałem się do kupy i ruszyłem do pracy. Po podejściu do ratownika ten natychmiast powiedział co mam zrobić.
- Dziś musisz wysprzątać basen sportowy. Wiem, że jest on ogromny i ciężko ci będzie lecz wieczorem są zawody Buizelów w pływaniu na dystans, więc płytki muszą być krystalicznie czyste. W kantorku znajdziesz wszystko co będzie Ci potrzebne, więc idź i spraw aby można było się tam przejrzeć.
   Więc poszedłem zabrałem  narzędzia niezbędne do pracy (szmatki, szczotki, płyny i wiadra) , a następnie poszedłem w stronę basenu i rozpocząłem wykonywać zlecone zadanie.
  Praca nie należała do najlżejszych i po pierwszych 30 minutach szorowania. Pastowania i polerowania płytek oraz ciągłego biegania po świeżą wodę gdy ta już zmętniała i mycia szmatek aby były świeże, poczułem wielkie zmęczenie. Gdy spojrzałem ile przerobiłem zauważyłem, że wyczyściłem dopiero 3 metry kwadratowe. Pomyślałem wtedy ile czasu nie myto tych płytek, ponieważ pomiędzy nimi gdzie powinna znajdować się biała fuga było pełno małych, zielonych glonów, które mocno przylegały do podłoża. Po 10 godzinach ciężkiej i mozolnej pracy kończyłem czyścić pozycje startowe. Wtedy przyszedł ratownik i powiedział.
- Świetna robota, może nie są one tak czyste jak się spodziewałem, ale ujdzie. Na koniec weź jeszcze mopa i przeleć się wokół basenu i jesteś wolny.
Tak jak powiedział, tak też zrobiłem do wiadra wlałem wody i płynu i przemyłem płytki wokół basenu zajęło mi to kolejną godzinę, lecz czułem dumę z wykonanej pracy.

        II – Dzień Drugi – II
   Jak wcześniej wstałem rano dalej czując ból w rękach po ciężkiej harówie i wiedziałem, że to nie będzie łatwy dzień.
Tym razem zlecono mi równie nie przyjemną pracę, ponieważ miałem za zadanie wyczyścić szatnie, wymyć kafelki  pod prysznicami, wyszorować ubikacje, a na koniec zamieść piasek przed wejściem głównym. Jak poprzednio zabrałem cały potrzebny sprzęt z zaplecza i zacząłem od wyczyszczenia szatni. Otwierając szafki spotkałem kilka kłębów kurzu, stare ubrania i stroje kąpielowe i jeden portfel. Odłożyłem wszystko na bok by móc dokładnie wyczyścić szafki, następnie zamiotłem pod ławeczkami i zmyłem podłogi. Rzeczy, które znalazłem odniosłem do punktu rzeczy znalezionych.
  Następne co mnie czekało to mycie kafelek pod prysznicami, Więc chwyciłem największą szczotkę, wymoczyłem ją w płynie i zacząłem szorować. Zajęło mi to trochę czasu zwłaszcza podłogi które były najbrudniejsze. Zostało mi już tylko wymyć ubikacje i zamieść wejście główne.
Ubikacje było najciężej umyć z powodu napisów na kabinach, lecz znalazłem doskonały środek, który to wszystko wyczyścił. No i na koniec najlżejsza robota, czyli zamiatanie. Przyszło mi to dość łatwo i szybko bez żadnych problemów, tylko czasami musiałem zeskrobać jakąś gumę do żucia z podloża.

III-Dzień Trzeci-III / IV-Dzień czwarty-IV
W dniu trzecim zlecono mi stanowisko ratownika, z którego się cieszyłem bo było dość łatwe tylko od czasu do czasu musiałem gwizdnąć i krzyknąć – Nie biegaj- lub -Nie skacz-.
Natomiast dzień czwarty spędziłem na monitoringu i stwierdziłem że jest to najnudniejsza robota na świecie, ponieważ nic się dzieje.