- W porządku - odparłam towarzyszowi - Małe pytanko: wiesz chociaż gdzie? Jesteśmy na jakimś odludziu, do którego przeteleportowała nas podejrzanie tajemnicza postać, a jedynymi rzeczami, jakie mamy przy sobie, to Pokeballe i moje miecze. Chyba, że o czymś nie wiem.
Było mi trochę przykro, że Poliwagowi nie udało się nauczyć Tańca Deszczu, jednak nie ma się czym zamartwiać, kiedyś to nastąpi, a zaraz po tym ewolucja. Nie wiem tylko, co dalej: czy użyć Kamienia Wody i ewoluować go w Poliwratha czy Kamienia Króla i przemienić go w Politoada. Póki co nie mamy na to czasu. Jeśli to, co mówił Keldeo jest prawdą, to mamy niemałe kłopoty. Może Aidan ma coś w rękawie.

Pojawienie się staruszki lekko mnie zdziwiło. Może ona wie, gdzie jesteśmy, albo chociaż
- Hmmm? - zdziwiłam się - Przepraszam, proszę pani, ale ta Rattata jest moja, prawda Raica? Jeśli nie miałaby pani nic przeciwko, pomogłabym szukać.
Nie było to do końca w moim stylu, ale chciałam przynajmniej udawać normalną, sympatyczną dziewczynę. Poza tym, może ta staruszka coś nm powie, wyprowadzi nas stąd lub przynajmniej odczepi się. Zdałam sobie również sprawę, że posiadam tak słabego i pospolitego stworka jak Rattata. Muszę się jej pozbyć (sprzedać, wymienić) i załatwić sobie porządnego Pokemona. Wiem, że wykluła się na moich oczach i od samego początku była moją przyjaciółką, ale jeśli nie będzie przydatna, będę musiała się z nią rozprawić. Jednak póki co...

Ostatnio edytowany przez Wakizashi (2012-12-05 18:14:00)

Tożsamość starszej pani bardzo mnie uradowała, ale jednocześnie nieco zdziwiła. Nie wiedziałam, że ktoś może aż tak bardzo kochać te myszy, że poświęca im całe swoje życie. Po usłyszeniu propozycji kobiety spojrzałam na Raicę. Była to dla niej wielka szansa i nie chciałabym, żeby cierpiała z powodu mojej decyzji. Z drugiej strony, mogłaby przez miesiąc trenować z nauczycielką i wrócić do mnie jako Raticate...
- Jeśli Raice będzie tu dobrze i jeśli ona sama wyrazi na to zgodę, chciałabym ją z tobą zostawić - odpowiedziałam, podając jej jajko Togepi - Jeśli możesz...
Przytuliłam fioletowego stworka. Nie sądziłam, że rozstanie ze szczurkiem będzie takie trudne zwłaszcza, że przed chwilą planowałam, jak się jej pozbyć. Coś się kończy, coś zaczyna. Myszka również wykluła się z jajka i może stworek, któremu pomoże wydostać się starsza pani będzie początkiem czegoś wielkiego. Mam nadzieję, że jeszcze kiedyś zobaczę się z moją przyjaciółką. Może kiedy już osiągnę swój cel...

No cóż... Coś się kończy, coś zaczyna. Raica mnie opuściła, ale w zamian mam nową podopieczną - Togepi. Przeglądając znane przez nią ruchy nieźle się zdziwiłam. Dziobanie to dość przydatny atak (jajeczko jest typu normalnego i nie ma specjalnie szans z typem walczącym), jednak Lustrzany Cios bije wszystko. Większość Pokemonów-ptaków uczy się go na bardzo wysokich poziomach. Będzie skuteczny w walce ze smokami, gdyż są podatne na ataki swojego typu, oraz np. przeciwko Hyper Beamom i Aeroblastom. Chciałam się nieco zapoznać z Togepi, więc nie chowałam jej od razu do Pokeballa, tylko nosiłam na rękach, niczym Kasumi. Cały czas zastanawiałam się, co się dzieje z moim towarzyszem. Miecze miałam jak zwykle w pogotowiu, jednak nie czułam się zagrożona.

//Sorki, że tak krótko. Taka sytuacje średnio pozwala się rozwinąć. PS. Towarzysz jest ze mną, czy go nie ma?//

"Darkrai?", spytałam w biegu "Przecież to taki sam Pokemon, jak mój Vayne lub Poliwag. Razem jakoś powinniśmy sobie dać z nim radę. Jeśli będzie silny, może nawet spróbowalibyśmy go złapać, co?". Nie śpieszyło mi się specjalnie do jakichś miast, bo, przynajmniej tak sądzę, jest tam większa szansa na spotkanie z moimi dawnymi "kolegami po fachu". Poza tym, noc spędzona pod gwiazdami, tylko my i nasze Pokemony, zbliżyłaby naszą drużynę do siebie. Chciałabym mieć dobre kontakty ze swoimi stworkami, żeby być dla nich dobrym przywódcą. Zwłaszcza zależało mi na Togepi, gdyż dopiero co się wykluła i jako jej "mamusia" (zjawisko imprintingu) muszę się nią odpowiednio zajmować. W razie czego mam swoją broń, chociaż sądzę, że Pokemony wystarczą.