1. Imię i nazwisko: Daroi Cannadis
2. Link do KP: Tak.
3. Profesja: Trener
4. Zawód: Gitarzysta

5. Charakter: Daroi jest dziwnym człowiekiem. Muzyka, jakiej słucha i jaką gra, odzwierciedla jego samego. Gdy zakłada na uszy słuchawki, a na swej mp4 włącza piosenkę System of a down, odpływa. Podobnie jest z grą - gdy dostaje gitarę do rąk, można go nazwać mistrzem mocnego riffu. Nigdy nie był za bardzo lubiany. Jego charakter bardziej odstraszał niż przyciągał ludzi. Nigdy nie miał przyjaciela, dlatego w dzieciństwie zaczął rozmawiać sam ze sobą i wymyślać ludzi. Potem nad tym nie panował i stwierdzono u niego schizofrenię (niezaawansowaną, ale ma zwidy i często słyszy wyimaginowane dźwięki, tak więc proszę MG o opisywanie takowych zwidów itd.). Często marzy. Dużo marzy. Wie, że jego marzenia się nie spełnią, ale i tak często siada w kącie i wpatrując się w okno, albo nawet w ścianę rozmyśla o tym, co było, co jest, co będzie...
6. Historia: Pod koniec marca, roku tysiąc dziewięćset dziewięćdziesiątego czwartego, amerykański biznesmen Andrew Cannadis pojął za żonę śliczną Japońską modelkę - Sakurę Ling. Działo się to w Japonii, gdzie aktualnie mieszkał Amerykanin. Oczywiście z tej okazji wyprawiono huczne wesele, na którym alkoholu było naprawdę wiele.
Panna młoda musiała się udać do łazienki za potrzebą. Gdy "skończyła" i wyszła z kabiny, została tam z powrotem wepchnięta przez jednego z pijanych gości. Mężczyzna był zamaskowany, zerwał suknię ślubną z Sakury, uderzył ją kilka raz w twarz. Gdy dziewczyna zaczęła mdleć, mężczyzna ją zgwałcił. Gwałciciel wybiegł z łazienki, po czym pewnie do rana pił i tańczył na sali balowej. Sakura "została odnaleziona" dopiero, gdy się przebudziła i w poszarpanej sukni poprosiła kogoś z recepcji, aby zawołano jej męża. Oboje opuścili budynek, wcześniej płacąc za wszystko.
Dziewięć miesięcy i kilka dni później - drugiego stycznia następnego roku Sakura urodziła syna. Był zdrowy i miał urodę typowo japońską, tak więc rodzice postanowili nadać mu japońskie imię - Daroi. Wszyscy mówili, że jest strasznie podobny do matki. Rzeczywiście tak było - gdy trochę podrósł, jego twarz bardzo przypominała twarz jego matki. W drugie urodziny Daroiego rodzina postanowiła się przeprowadzić do USA.
Pewnego zwykłego dnia, bez żadnej ważnej daty Andrew miał dzień wolny od pracy, więc usiadł spokojnie przed telewizor i zaczął "skakać" po kanałach. W pokoju obok Sakura próbowała uspokoić małego płaczącego chłopca. Gdy biznesmen trafił na kanał, na którym był pokazany koncert heavy metalowy - chłopiec ucichł. Zaś gdy mężczyzna przełączył, znów było słychać płacz dziecka. Andrew stwierdził, że to bardzo dziwne, gdyż ani on ani jego żona nie mieli nigdy zamiłowania do tej muzyki. Mężczyzna z powrotem włączył kanał z koncertem, a chłopiec się uspokoił. Tak się zaczęło zamiłowanie Daroiego do takiej muzyki. Jego ojciec, jako biznesmen widział w tym pewną opcję, która pozwoliłaby chłopcu zarobił w młodym wieku.
Gdy młody Cannadis skończył trzy lata, został zapisany do przedszkola. Od najmłodszych lat był wytykany przez inne dzieci palcem i nigdy żadne dziecko go nie lubiło. Rodzice mu tłumaczyli, że to się zmieni, gdy te dzieci trochę urosną i nauczą się tolerancji. To się jednak nie zmieniało, Daroi był dręczony, popychany i odrzucany przez swoich rówieśników. Gdy liczba, wskazująca wiek Daroiego wykazała cztery, Andrew zabrał swego syna do sklepu muzycznego. Tam chłopiec usłyszał słowa swojego ojca "Idź do sekcji z mini gitarami i wybierz sobie jedną". Czarnowłosy Japończyk w wieku czterech lat mierzył ponad metr, więc wybrał średnią gitarę, taką, która ma sześć strun - jak normalna. Od tego "obojętnego" dnia malec zaczął się uczyć gry na gitarze.
Później w jego życiu nie działo się nic ciekawego. Można pominąć rozpoczęcie nauki w szkole, pierwsze zauroczenie, a także pierwsze "pasowanie" przez starszych "kolegów". Gdy skończył szesnaście lat, dał w szkole występ, grając na gitarze. Wtedy miał już gitarę elektryczną. Podczas tego występu również śpiewał, gdyż miał bardzo dobry głos do muzyki heavy metalowej. Po tym występie nie był już szkolnym popychadłem, a lider początkującego zespołu zaproponował mu posadę gitarzysty oraz wokalisty u siebie w zespole. Zespół ten nazywał się Sweet Haters. Oczywiście Daroi zgodził się przyjąć tą posadę.
Grali wiele koncertów, niedaleko szkoły, aż w końcu kilka lat później zostało im zaproponowane danie koncertu trzysta kilometrów od domu. Koncert miał się odbyć w dzień urodzin Daroiego. Zgodzili się. W połowie trasy wpadli w poślizg. Samochód dachował i wpadł do rowu, uderzając w duże, rosnące w rowie drzewo. Daroi się obudził, zobaczył martwych kolegów, jego telefon nie działał, ze strachu uciekł tam, gdzie miał najbliżej - do lasu. To w tym lesie znalazł pokedex i kilka pokeballi. Dokładnie sześć czerwono białych kul. Po kilku godzinach okazało się, że w jednej z kul jest "uwięziony" Growlithe. Czarnowłosy go wypuścił, za co pokemonowy tygrys był chłopakowi bardzo wdzięczny. Postanowili razem przetrwać.
7. Cel: Odnaleźć sens życia, którą podobno jest miłość.

8. Miejsce rozpoczęcia: Jakieś zadupie na jakimś zadupiu.
9. Towarzysz: Daroi is forever alone.
10. Rywal: Nie.

11. Czy przeczytałeś zasady?: Tak. Z ciekawości, bo szukałem tam "wymagań". xD
12. Jakie lubisz ciastka?: Nie przepadam za ciastkami. :c
13. Lubisz kameleony?: Wszystko co przypomina smoka jest moim przyjacielem. Dlatego lubię kameleony.

14. Kontakt: GG: 39759783
15. Prośby/skargi/zażalenia: Wymyśl jakąś fajną grę, please.