- Nie była ujęta w regulaminie - odparłem sędziemu - Poza tym, nie sądzę, aby legendarny Arceus dał się złapać takiemu prostaczkowi, jak ty. Co tym razem? Hologram? Klon? Iluzja? Założę się, że nawet jakbym odszedł, to nic byś mi nie zrobił. Arceus jest kimś w rodzaju boga, co oznacza również, że jest sprawiedliwy i miłosierny. Na pewno nie zabiłby moim stworków. Po co miałby to robić? Dla jakiegoś głupka?
Po wypowiedzeniu się w sprawie stanąłem naprzeciw Haruno i wezwałem z powrotem Steelix.
- No dobrze - powiedziałem - skoro ci idioci nie pozwalają nam odejść stąd w spokoju, nie pozostaje nam nic innego, jak walczyć. Najpierw zaatakuj Umbreona Digiem. Wyskocz dość wysoko nad ziemię, a wracając ku podłożu użyj Thunder Fanga. Powtórz to samo jeszcze raz, a na koniec Dig, aby schować się pod ziemią. Zasyp miejsce, gdzie się schowałaś, aby nie poznał drogi, którą ruszyłaś.

(Emmm ,emmm ,emmm... To nie w twoim stylu. Pewnie planujesz jakiś cwany podstęp )

- Nie robisz mi łaski - odparłem do Haruno, chowając Steelix do Pokeballa - Mam nadzieję, że kiedyś stoczymy normalną walkę, w której nie będziesz się chowała za jakimiś podwórkowymi sztuczkami. Do zobaczenia.
Nie byłem specjalnie zadowolony ze stylu, w jakim wygrałem ten pojedynek, jednak zwycięstwo jest zwycięstwem i trzeba się z niego cieszyć. Ruszyłem do miejsca, w którym mieliśmy zjeść obiad, jednak nadal nie dawł mi spokoju ten Arceus. Skąd on się tu wziął i dlaczego miałby być na usługach jakiegoś podrzędnego sędziego. Tekst o zabijaniu również mi nie pasował. Legendarne Pokemony żyją z ludźmi w zgodzie (przeważnie). Jeśli zmuszają stwórcę świata do robienia takich rzeczy, to jestem ciekaw, kto jest organizatorem. Zastanawiając się nad tym wypatrywałem Rei, która również wygrała swoją walkę. Jeśli chodzi o Florę, to miałem już gotowy plan: jeśli wystawi Sceptile'a lub Serperiora, użyję Cloystera, natomiast przeciwko Ursaringowi wykorzystam siłę Hitmonlee. Początkowo myślałem, aby wystawić do tego starcia Steelix, ale przypomniałem sobie ruchy, które znał tamten Umbreon i pomyślałem, że inni trenerzy mogą być równie cwani i wykorzystać posiadane przez siebie TM'y. W razie walki 3 vs 3 mógłby dołączyć Milotic tudzież Mismagius.

Zgodnie z prośbą dziewczyny, nie kazałem jej długo czekać i wyrzuciłem Pokeballe z Cloysterem, Hitmośkiem i Missy (zdecydowałem się jej użyć dosłownie w ostatniej chwili) i, korzystając z jej uprzejmości, rzekłem:
- Skoro nasza urocza przeciwniczka daje nam pierwszeństwo, niech będzie! Yoroi! Użyj Toxic Spikes, a następnie Hailu i Blizzardu (jeśli mam wybrać jeden cel, niech będzie to Sceptile, ale Zamieć powinna działać na wszystkie Pokemony). Missy! Wzleć w górę, a potem użyj Lucky Chantu, aby zablokować przeciwnikom możliwość ciosu krytycznego! Hitmoś! Nawet bez używania Agility powinieneś być szybszy od Ursaringa, więc podczas rozpętanej przez Cloystera zajdź Ursaringa od boku i zaatakuj go Brick Breakiem!

Nadal nieco zaskoczony swoim błyskawicznym zwycięstwem, uśmiechnąłem się do dziewczyny i odparłem:
- Wygrałem, a po zadowolonej minie wnioskuję, że ty też. Szczerze mówiąc spodziewałem się nieco większej obrony Pokemonów mojej przeciwniczki, zwłaszcza Ursaringa. Wracając jednak do tematu, czeka nas Aula Bohaterów, co?
Byłem jeszcze zbyt podniecony całą sytuacją, żeby wykrztusić coś więcej. Po zawodach na pewno będzie trochę czasu, żeby pogadać, no i potrenować wspólnie. Bardzo chciałem szybko ewoluować Raltsa, aby przemienić go później w Gallade, gdyż nie miałem jeszcze w drużynie żadnego silnego psychicznego Pokemona, a czekanie na Gardevoir lub Gothitelle byłoby zbyt męczące zwłaszcza, że po turnieju planuję kontynuować swoją krucjatę.

Hmmm... Cynthia może nauczyć jednego z moich Pokemonów dowolnego ruchu. Mógłbym wybrać np. Superpower dla Hitmonlee, żeby mieć większe szanse z Hydreigonem. Pewną opcją jest również nauka mojej Tepig Fire Pledge'u, żeby miała na przyszłość łatwiej, ale postanowiłem, że skoro moja przyjaciółka "poleciała" w smoki, to ja też tak uczynię. W końcu po drodze do naszego celu, gdziekolwiek jest, moje stworki poznają jeszcze wiele przydatnych ruchów.
- Ja również poproszę o Draco Meteor - odparłem - Dla Dratini.
Wiem, że jest to nieco nierozważne. W końcu Dragonity mają większy atak, niż specjalny atak, jednak postanowiłem być solidarny z moją przyjaciółką.

Nie mogłem uwierzyć w to, co się stało. Jeszcze przed chwilą Cynthia, mistrzyni Sinnoh, osoba, którą podziwiałem uczyła mojej Dratini najpotężniejszego smoczego ataku znanego ludzkości, a chwilę później odlatuje na Garchompie razem z moją towarzyszką. Zachowanie Rei było jeszcze dziwniejsze. Zaatakowała mnie mimo tego, że mieliśmy ten sam cel - zniszczenie Teamu Galactic. Po co miałaby to robić? Być może pomyślała, że Cynthia będzie dla niej bardziej odpowiednim towarzyszem niż ja. W sumie mistrzyni ma o wiele silniejsze stworki od moich. Atak był zupełnym zaskoczeniem. Nasze ewentualne pożegnanie wyobrażałem sobie jako miłą, pełną czułości i uśmiechów chwilę. Gdy dziewczyny zaczęły się oddalać, krew w moich żyłach zawrzała. Chwyciłem nawet Pokeballe z Miloticiem i Cloysterem, chcąc załatwić obydwie Blizzardem, jednak zdałem sobie sprawę, że lodowy atak i tak by ich nie sięgnął, a poza tym nie mogłem skrzywdzić Rei. Mimo tego co zrobiła, nadal była dziewczyną, którą pokochałem. Chciałem ją odzyskać. "Zniszczyć Aulę Bohaterów"...
Po tym, co się stało zdałem sobie sprawę, że nie mogę kontynuować udziału w turnieju. Pewnie i tak zostanie przerwany, skoro Cynthia uciekła. W końcu to jedna z ważniejszych jego postaci. Muszę je powstrzymać. Nie! Jestem zbyt słaby. Potrzebuję więcej mocy, partnera, a najlepiej jednego i drugiego. Chcę jednak monitorować to, co robią. Będę szukał informacji o zdarzeniach związanych z mistrzynią, spodziewając się kolejnych celi. A póki co...
Jakby nigdy nic zszedłem powoli do piętra z PC Boxem. Mój team wyglądał następująco: Mismagius, Lotad, Larvitar, Dratini, Ralts i Munchlax. Jeśli zaczynać, to zaczynać od zera (jak Ash w Johto - ta uwaga nie zalicza się do moich przemyśleń jako postaci ). Wyszedłem na zewnątrz, wymawiając się ciekawskim potrzebą zażycia świeżego powietrza, a następnie wezwałem Logana i poprosiłem, aby użył Mistu. Gdy cały pobliski teren i został "ukryty" ruszyłem przed siebie. Jak najdalej od tego miejsca.

(No ba! Dziękuję bardzo )

Szczerze mówiąc nie znałem żadnego z tych trzech Pokemonów. Chyba musiały zostać odkryte niedawno, bądź też to całe Kalos leży tak daleko, że nic nie wiedziałem o żyjących tam Pokemonach. Przez pierwszą chwilę nie ogarniałem o co chodzi: jakaś nieznajoma dziewczyna zatrzymuje mnie, obraża, później łapie za rękę. Wtedy pomyślałem, że to może jakaś policja albo po prostu Cynthia zostawiła mnie dla kogoś innego, jednak gdy panna rozwinęła swoją wypowiedź, odetchnąłem z ulgą. Chodziło tylko o walkę Pokemon. Normalnie, przy takiej zachęcającej ofercie, zgodziłbym się, jednak moje Pokemony (poza Missy) były jeszcze za słabe, żeby cokolwiek wywalczyć.
- Słuchaj, nie wiem jak się nazywasz, jak walczysz i gdzie się znajduje to twoje Kalos, a po Pokemonach widać, że dość daleko - powiedziałem - Jednakże postawiłem sobie jakiś cel i mam zamiar go wykonać. Muszę zniszczyć Cynthię, i każdego, kto będzie stał mi na drodze do odzyskania Rei. W jednym może masz rację: mój obecny skład jest jeszcze za słaby, aby cokolwiek osiągnąć w bitwie z nią, jednak, o ile ktoś mi nie będzie przeszkadzał, będę ciężko trenował i sprawię, że ta pseudo-mistrzyni będzie wolała się sama zabić niż stawić mi czoła. Poza tym, nie wiem o co chodzi z twoją siostrą.
Nie chciałem być opryskliwy, jednak sytuacja była podbramkowa. Liczył się czas. Im szybciej zdobędę siły, tym lepiej dla mojej ukochanej. Może zostały w niej jeszcze resztki dawnej, dobrej duszy.