Ok, przyjęty.
Przygoda będzie zapewne w piątek lub w weekend. Dzisiaj to raczej nie dam rady.

Ostatnio edytowany przez Andela (2012-04-18 22:44:31)

Imię i nazwisko: Natix Platinum
Wiek: 14 lat
Płeć: ona
Region: niedaleko Unovy
Profesja: Trenerka

Starter: Chinchou
Charakter Startera: Jest nieśmiała i  niezbyt lubi walczyć sama z siebie, ale dla swojej trenerki potrafi zrobić wszystko. Skrywa w sobie dużą siłę, jednak nie chętnie ją pokazuje.
Płeć Startera:

Wygląd postaci: Jest w KP.
Charakter postaci: Nieśmiała, zamknięta w sobie, ale w czasie walki umie zdecydowanie poprowadzić pokemona do zwycięstwa. Podziwia liderów sal oraz elitarną czwórkę. Wierzy w umiejętności swojego startera bardziej niż w własne. Nigdy nie była duszą towarzystwa, a przyjaciół znajduje z wielkim trudem.

Historia: Urodziła się na skraju regionu Unova i tamtejsze pokemony tylko sporadycznie zaglądały do jej rodzinnego miasta. Zawsze, jednak kręciło się w okolicy wiele oswojonych, małych pokemonów takich jak Rattata. Dziewczyna chętnie się z nimi bawiła. Nie minęło dużo czasu, a w wieku 6 lat posiadała już swoją własną grupkę pokemonów. Rozumiała się z nimi lepiej niż z ludźmi, co trochę martwiło jej rodziców, ale z racji, że w okolicy nie było żadnych silnych, dużych stworzeń, które mogłyby zrobić jej krzywdę pozwalali na to. Pewnego razu zawędrowała ze swoją drużyną za daleko, bo aż nad wybrzeże. Woda przyjemnie szumiała, a w twarz muskała świeża bryza. Wszystkim było tu dobrze, więc postanowili się tym nie przejmować, że są za daleko. Usiedli na ciepłym piasku. Natix wyciągnęła kanapki
z małego plecaka, który nosiła zawsze przy sobie i podzieliła się posiłkiem z pokemonami. Po chwili z morza
wyłoniła się dziwna niebieska postać z czerwonymi oczami. Wyglądała jak by miała na sobie sukienkę z wody.
Drgała lekko w powietrzu.
- Frillish... - powiedziało dziwne stworzenie. Pokemony stojące obok bohaterki cofnęły się, ale ona podeszła
bliżej i bez strachu rzekła cienkim głosikiem:
- Witaj. Nigdy cię tu nie widziałam pochodzisz z tego dużego regionu o nazwie Unova, prawda? - kiedy zjawa przytaknęła dziewczyna kontynuowała - Jesteś tu zapewne samotny... znam to... jeżeli chcesz możemy cię tu odwiedzać. Umm... Frili. Mogę cię tak nazywać?
- Frilish. - potwierdził pokemon.
- To widzimy się  jutro! - krzyknęła i poszła razem ze swoimi towarzyszami. Wydawał jej się jakiś dziwny zapewne przez swoją samotność. Kiedy odchodziła z plaży poczuła, że jest obserwowana. Pomyślała, jednak że jej się wydawało i ruszyła dalej.
Przez tydzień szła ze swoją "drużyną" nad morze, aby pobawić się z Frilishem, ale ósmego dnia było pochmurno, zimno i do tego padał deszcz. Bohaterka nie mogła znaleźć żadnego ze swoich towarzyszy, więc postanowiła pójść sama. Czuła na swojej skórze zimno oraz wilgoć, jednak i tak szła dalej.
- Frili jesteś? - powiedziała donośnym głosem, drżąc z zimna. Ten pojawił się po chwili unosząc się majestatycznie nad wodą. - Niestety przyszłam sama, ponieważ nie mogłam znaleźć żadnych pokemonów w tym deszczu.
W tym momencie uśmiechnął się szyderczo. Morze wzburzyło się jeszcze bardziej, a oczy pokemona rozbłysły. Wokół niego pojawiły się ciemne fale w kształcie okręgu, które rozchodziły się we wszystkich kierunkach i doznała silnego, paraliżującego bólu.
- Co r-robisz?... - wyszeptała.
Poczuła jak podnosi ją potężna, psychiczna siła. Usłyszała głos pokemona w swojej głowie.
"Nie odejdziesz stąd. Byłem zawsze sam, ludzie się mnie bali. Uważali, że jestem straszną zjawą. Kiedy zawali sobie sprawę, że jestem miłą istotą odwiedzali i lubili mnie, ale myśleli, że mogą mnie tak po prostu zostawić! Opuścić, jak coś co nie istnieje tylko dlatego, iż jestem duchem! Nigdy nie miałem rodziny ani nie widziałem nikogo takiego jak ja. Tylko ty przychodziłaś tu wiernie przez tydzień, ale i tak byś poszła po pewnym czasie ode mnie tak jak inni ludzie. Nie pozwolę na to!" - telepatycznie przekazał wiadomość dziewczynce i zaczął się zbliżać powtarzając cały czas: "Choć ze mną...". W ostatnim momencie kiedy był już blisko wyciągną swoją "rękę". Natix zamknęła swoje oczy czekając aż zabierze ją na zawsze. Jego kończyna
zawisła i zaczęła drżeć. Fale oraz psychiczne moce ustały. Przerażona bohaterka upadła na ziemię. Wokół ciała pokemona pojawiły się żółte wiązki elektryczności. W rzęsistym deszczu stała pochylona istota na jej głowie świeciły dwa żółte światełka. Była to Chinchou, która w ostatnim momencie sparaliżowała Frili. Po chwili podeszła do małej, przerażonej osóbki. Pogłaskała jej ramię na co ona rzekła cicho: "Dziękuję".
Wrogi pokemon zniknął, a Chinchou została jej najlepszą przyjaciółką. Od tego czasu, jednak, bohaterka
bardzo boi się Frilishów. Kiedyś pupilek i jej trenerka postanowiły obie wyruszyć na wyprawę...   

Cel: Stać się silniejszą razem z Chinchou, poznać jakąś ludzką przyjaciółkę oraz przełamać swój strach do Frilishów. (patrz historia)

Ostatnio edytowany przez Chinchou (2012-04-21 19:05:04)