Facet odwrócił się w waszą stronę i powiedział:
- Tak, nazywam się Norman. Jesteście tu, żeby walczyć o odznakę? Muszę was zmartwić. Słyszeliście pewnie o tej aferze z Wallacem? No więc Liga Pokemon zadecydowała, że dopóki go nie złapiemy, walki o odznakę oraz pokazy zostaną wstrzymane. Wszyscy liderzy zostali zmuszeni do zamknięcia swoich Gymów i zmobilizowani do szukania tego bandyty, bądź też bandytów, bo, jak sądzi Liga, może być w to zamieszana duża organizacja przestępcza. Taki los spotkał również mnie i moje Pokemony. No cóż, życie nie jest łatwe. Naprawdę, przykro mi. Może następnym razem.
Facet ruszył wolnym krokiem w kierunku skrzyżowania.
- Czyli nie będziemy mogli stoczyć walki z Roxanne? - spytała zawiedziona May -Sądzę, że mimo to nie powinniśmy się zatrzymywać. W końcu to podróż powinna dawać największą radość, a nie tylko cel. Póki co, chodźmy wyleczyć nasze stworki.

Pielęgniarka wzięła Pokeballe z waszymi stworkami i włożyła je do maszyny leczniczej.
- Przyznaję się, że podsłuchiwałam - powiedziała - Siostra Joy, która pracuje w miasteczku Ever Grande powiedziała mi, że mistrz Wallace i były mistrz Steven wraz z Elitarną Czwórką stwierdzili, że celem tego kogoś, kto zaczął ten cały bajzel jest wykrycie najlepszych trenerów w Hoenn, a następnie ukradnięcie ich Pokemonów. W jakim celu? Nie wiadomo. Dlatego zabroniono walk w salach i pokazów. Sama nie wiem, jak ma to pomóc, ale wydaje mi się, że trudniej będzie odnaleźć dobrych trenerów, jeśli nie będą uczestniczyli w zmaganiach ze sławnymi liderami sal.
W chwili, gdy skończyła, diodki na urządzeniu zaświeciły się, a kobieta podała wam wasze wyleczone Pokemony.
- W sprawie przechadzki - zaczęła May - Wszystkim nam to zrobi na dobre. Nasi milusińscy też zasłużyli na chwilę relaksu. Może pospacerujemy po Petalburg Woods? Ten las oddziela Rustboro od Petalburga. Ciekawe ile kłócili się o nazwę...

(Nie wiem, królowa może więcej )

Dochodziła godzina 17, więc słońce już tak nie grzało. Wiał za to przyjemny wietrzyk, który rozwiewał czuprynkę May. Leśne Pokemony z zaciekawieniem obserwowały was, a niektóre nawet podlatywały do was i zaczepiały. Wydawało się, że nie może być lepiej. Była to prawda. Gdy doszliście do rozwidlenia leśnych ścieżek, znikąd pojawiła się wielka chmura czarnego dymu. Przed oczami przemknęła ci jakaś czarna postać. Gdy prąd powietrza rozwiał dym, okazało się, że dziewczyny już nie było. Stworki zamieszkujące te tereny również zniknęły. Jedynym śladem był odcisk jakby dużego węża. Po chwili leśne Pokemony wróciły i zaczęły obwąchiwać trop, tylko po to, żeby z przerażeniem w oczach wrócić do norek. Krzaki wzdłuż pozostałości po złodzieju były poszarpane i ogołocone ze wszystkich owoców. Na pierwszy rzut oka wydawałoby się, że jest to sprawka jakiegoś potężnego stworzenia. Widać, że mieszkańcy puszczy nie chcieliby się z nim spotkać, bynajmniej nie w walce.

(Sorki, że takie krótkie, następne może będzie lepsze)

Mimo długich poszukiwań, ty i Slakoth niczego nie znaleźliście. Słońce zaczęło zachodzić, kiedy na horyzoncie zauważyłeś twoją Combee. Pszczółka pędziła najszybciej jak mogła, a gdy dotarła do ciebie, pokazywała drogę, która prowadziła wgłąb lasu. Po dotarciu na miejsce zauważyliście Sevipera. O wiele większego, niż normalnie. Leżał za nim worek, z którego ktoś lub coś próbowało się wydostać. Kiedy Combee spróbowała podlecieć do niego, wąż zaatakował ją Trującym Ogonem, ale na całe szczęście nie trafił. Twój Pokemon skontrował Podmuchem Powietrza, ale nie zrobiło to na rywalu żadnego wrażenia. Pszczółka podleciała do ciebie i zaczęła mówić coś do ciebie w swoim języku. Kątem oka zauważyłeś leżącą obok pakunku czerwono - białą chustkę. Slakoth przyjął pozycję do ataku i czekał na twoją reakcję.

Seviper użył Mgły, przez co Slakoth nie był w stanie go zauważyć, a następnie zaatakował Trującym Żądłem, które lekko zraniło leniwca. Combee udało się rozwiać utworzoną przez węża chmurę, dzięki czemu twój starter był w stanie zaatakować rywala Drapaniem. Trujący stworek nawet nie zareagował, tylko skupił się na mijającej go pszczółce, którą potraktował Trującym Ogonem. Slakoth tak jak ustalaliście użył Bisu, co poskutkowało kolejnym atakiem, tym razem na leniwca, któremu udało się odskoczyć i użyć Ziewania. Seviper chwycił w zęby worek i zasłonił się nim. "Zawartość" opakowania zamarła w bezruchu. Rywal beznamiętnie rzucił tobołkiem o drzewo. Zaraz po tym poruszył się dziwnie, jakby dostał jakiegoś skurczu, czy czegoś podobnego. Leśne Pokemony, które zaczepiały was podczas spaceru pojawiały się na kolejnych krzaczkach i drzewach, przyglądając się batalii.

Gdy podkradałeś się do worka, Seviper zaatakował cię Trującym Ogonem, jednak, w ostatniej chwili Combee użyła Podmuchu Powietrza i zdmuchnęła cię na bezpieczną odległość. Niestety, w złą stronę, w związku z czym znalazłeś się jeszcze dalej niż wcześniej. Dzięki twojemu poświęceniu, Slakoth zaatakował Ziewaniem, co uśpiło węża, a następnie pomyślnie wykonał Sjestę. W tym czasie przeciwnik zdążył ocknąć się. Jako, że Mgła zostałaby łatwo rozwiana przez pszczółkę, Seviper zaniechał tego ruchu i ruszył na leniwca z Trującym Ogonem. Nie walczył, żeby wygrać, tylko, żeby nie dopuścić ciebie lub twoich Pokemonów do worka. Podczas wykonywania ataku, wąż zahaczył o worek, po raz kolejny dostając "bolesnego skurczu".

(Wąż, ale to już nie ma znaczenia)

May albo tam nie było, albo była w najlepszym wypadku nieprzytomna. Seviper bez większych problemów zablokował ataki Slakotha, podpełzł do niego, złapał za głowę i rzucił w stronę tobołka tylko po to, żeby pokonać kolejne kilka metrów i zaatakować leniwca Trującym Ogonem. Ten jednak szczęśliwie uskoczył. Wtedy stało się coś nieoczekiwanego. Gdy ostrze węża znajdowało się milimetry od worka, gad padł na ziemię jak rażony gromem. Twój starter natychmiast zabrał się za rozwiązywanie węzła, jednak nie było tam dziewczyny, tylko kilka Zubatów, które natychmiast obudziły się i wyleciały na zewnątrz. Poza nimi, Slakoth wyciągnął ze środka urządzenie wielkości twojej kasetki na odznaki. Zawisł nad nim hologram przedstawiający cyfrę "4", a jakiś dziwny, metaliczny głos przemówił:
- Witaj Johnny. Skąd znam twoje imię? No cóż, obserwuję cię już od jakiegoś czasu na zlecenie naszego mistrza. Gratulacje, przetrwałeś spotkanie z jedną z naszych bestii. Skąd o tym wiem? Seviper miał wszczepioną minikamerę oraz, jak zauważyłeś, urządzenie paraliżujące, które miało zadziałać, jeśli wymknąłby się spod kontroli. Zastanawiasz się pewnie, gdzie jest twoja przyjaciółka? Nie ma jej ze mną, ale na twoim miejscu bardziej martwiłbym się o siebie. Powiem tylko, że to, co ją czeka, zmrozi jej krew w żyłach. Do zobaczenia. Grę czas zacząć.
Po tych słowach urządzenie zaczęło iskrzyć i po chwili spłonęło. Seviper również gdzieś zniknął.

(Mam umysł zabójcy psychopaty. Dziwne sposoby śmierci i śmiertelne zagadki wymyślam jako hobby )

Pszczółka po powrocie zatoczyła parę kółek, po czym podleciała do ciebie, pokazując na Pokeball. Słońce juz zaszło, a na niebie lśnił jedynie księżyc, gdyż gwiazdy przykryły czarne chmury. Leśne Pokemony już dawno poszły spać, jednak światła w mieście były cały czas zapalone, dzięki czemu udało ci się bezpiecznie wyjść z lasu. Wytężając wzrok udało ci się dostrzec Normana, który rozmawiał z sierżant Jenny i jakąś młodą dziewczyną.
- No i wtedy pojawił się ten Seviper, a w worku zamiast Haley był jakiś obrzydliwy Grimer - usłyszałeś - Wtedy moja Cubone znalazła jakieś urządzenie i usłyszałam ten straszny głos.
- Spokojnie, Lucy - powiedziała policjantka - Postaramy się jak najszybciej znaleźć twoją siostrę.
- Zabiorę się za to jutro - rzucił lider - Dzisiaj na prawdę nie mam już siły.
- No... No dobrze - powiedziała dziewczynka kierując swoje kroki do PokeCentrum.
Norman ziewnął i pomachał w twoją stronę, pytając:
- Co u was? Gdzie twoja przyjaciółka?