Slakoth wkładał w dopingowanie Luvdisc całe swoje serce i duszę, jednak za każdym razem od niej obrywał. Jak nie Lodowy Promień, to Hydro Pompa, jak nie Hydro Pompa, to Wodny Puls. Jeśli z tego również zrezygnuje, zawsze pozostaje atak Wrzątkiem. Potem znów Ice Beam i tak w kółko. Slakoth wstawał i podnosił się, a z każdym kolejnym ruchem stawał się jakby coraz zdrowszy. Czy jego determinacja była aż tak silna? Twoi przyjaciele radzili sobie, może nie o niebo, ale lepiej. Zarówno Torchic, jak i Trapinch opanowali ćwiczone przez nie ruchy i zaczęli trenowanie kolejnych, o wyższym stopniu zaawansowania. W pewnym momencie leniwiec padł na ziemię, przygnieciony przez bezmiar wody wygenerowanej przez "szatana serduszko". Ku zaskoczeniu wodnego stworka, Slakoth przewrócił się na bok, popatrzył na niego tym swoim "przymulonym" wzrokiem i po raz kolejny próbował swoich sił.
- Bis wam nie wychodzi, za to Sjestę opanowaliście do perfekcji - zaśmiał się Wallace widząc wasz trening.

Ostatnio edytowany przez Kyoraku (2012-08-26 22:28:00)

- Co do Sjesty, nie żartuję. Slakoth ma wrodzony talent - powiedział mistrz - Jest to ruch Pokemonów normalnych, podczas którego stworek odpoczywa, a jego zdrowie regeneruje się do połowy maksymalnego stanu. Nie można tego dokładnie określić, ale gdyby Slakoth mógł mieć maksymalnie 20 punktów zdrowia, a zostałoby mu 5, zregenerowałyby mu się one do 10. To dlatego ataki Luvdisc jeszcze go nie znokautowały. Twój Pokemon zamiast używać na niej Bisu, za każdym razem aktywował Sjestę!
Leniwiec odwrócił się i przytaknął Wallace'owi. Stało się jasne, że przez wrodzone lenistwo udało mu się nauczyć tego ruchu dużo szybciej niż Encore.
- Wracając do nauki Bisu - kontynuował czempion - Twój stworek kibicuje mojej rybce jak sportowcowi, a  nie jak księżniczce. Każdy gatunek Pokemonów ma inny gust. Sporą trudnością w czasie walki jest określenie rodzaju dopingu, który będzie skuteczny przeciwko danemu przeciwnikowi. Można się sugerować się takimi sprawami jak kolor rywala, typ czy przeznaczenie (pokazy, liga). Skoro Slakoth wyćwiczył już Sjestę, możecie się skupić na Bisie. Spróbuj tym razem schlebiać Luvdisc. Wiesz, komplementy, puszczanie oczek itd.

Na znak Wallace'a, Luvdisc użyła Wodnego Pulsu na tym samym drzewie, co poprzednio, aby dać szansę Slakothowi. Leniwiec zrobił kilka kroków i zamiast krzyczeć jak kibic sportowy, zaczął czule mówić do "szatana serduszko" a na koniec pokiwał głową i puścił do niej oczko. Wyglądało to bardziej na flirt niż na atak, jednak zadziałało. Rozradowana rybka posłuchała rywala i wystrzeliła kolejną wodną kulę. Slakoth podskoczył kilka razy, a po chwili Luvdisc zdała sobie sprawę z tego, co zrobiła. Właśnie przed chwilą utraciła swoją "niezależność" i wykonała polecenie samca. Naburmuszona szturchnęła Wallace'a, żeby ten schował ją do Pokeballa, co też uczynił.
- W porządku - powiedział czempion do waszej trójki - Zaczyna się ściemniać, więc musimy kończyć. Mam nadzieję, że dobrze wykorzystaliście ten czas i udało wam się wzmocnić wasze Pokemony i łączącą was z nimi więź. Niestety, jutro muszę jechać w dalszą trasę. Miło się z wami pracowało. Chodźcie, chyba, że chcecie zostać - tu czempion uśmiechnął się - Ja wyznałem tu miłość swojej narzeczonej. W przyszłym roku planujemy ślub. Jeśli chcecie, możecie przyjść.
Po tych słowach ruszył w stronę zarośli. Gdy nie było go widać, Sterling zwrócił się do was:
- Słuchajcie, jutro ruszam w dalszą podróż. Na początek planuję udać się do Fortree, gdzie stoczę swoją pierwszą walkę o odznakę. Mam nadzieję złapać drugiego Pokemona z Hoenn, bo bez tego mogę nie podołać zadaniu. Jako początkującym trenerom, proponuję wam udać się do Rustboro City. Gym w Petalburgu na razie sobie darujcie, chociaż ciebie Johnny - tu obrócił głowę w twoją stronę - Lider sali, Norman może wiele nauczyć. Wam obojgu zalecam złapanie jakiegoś wodnego lub trawiastego Pokemona, ponieważ Roxanne, szefowa sali w Rustboro trenuje kamienne Pokemony, a o stworki walczące lub ziemne trudno w tej okolicy. Póki co, chodźmy do Centrum.
Sterling odwrócił się i ruszył w tym samym kierunku, co wcześniej mistrz, a twoja przyjaciółka ruszyła za nim.

Ostatnio edytowany przez Kyoraku (2012-08-26 22:27:38)

(zakładam, że to o Fortree to po prostu błąd i chodziło ci o Petalburg )

- Pożyjemy, zobaczymy - odparł Sterling - Opuszczam Oldale jutro rano. Przyleci po mnie moja dziewczyna - tu chłopak zrobił zakłopotaną minę, jakby powiedział coś nie na miejscu - Tak jak powiedziałeś, spotkamy się pewnie w lidze, jednak może nasze drogi zejdą się jeszcze przed nią. Pamiętaj, że nie tylko twoje Pokemony urosną w siłę. Moja drużyna tak łatwo się nie podda. Już prawie.
Wiał dość silny wiatr. Rosnąca na polach trawa przechylała się raz w jedną, raz w drugą stronę. Niebo złowrogo pociemniało, a tu i ówdzie pojawiały się groźne błyskawice. Światła w domach były pozapalane, a z okien ludzie oglądali kolejne wyładowania. Na dachu położonego w centrum miasta Centrum stał Electrike, który prawdopodobnie spełniał rolę piorunochronu. Niesamowite, jak pogoda może się zmienić w ciągu zaledwie pół godziny. Po usłyszeniu pierwszego grzmotu, May ruszyła ze wszystkich stron przed siebie. Może bała się burzy, a może tylko nie chciała zamoczyć ubrań? Nie wiadomo. Jedni szybciej, drudzy później przybyliście do Centrum, gdzie schronienia szukało kilku młodych trenerów. Zaraz po przybyciu, do Sterlinga podeszła siostra Joy i szepnęła mu coś na ucho, po czym zaprowadziła chłopaka do jednej z sal. Siedział tam dość długo, po czym dołączył do was i rzucając krótkie "Chodźcie" poszedł do waszego pokoju. Gdy byliście w środku, spakował się i razem z Lucario udali się do wyjścia.
- Hej! Gdzie idziecie? - zapytała zaskoczona May.
- Zmiana planów - rzucił brunet - Do zobaczenia.
Chwilę później widać było Sterlinga, który biegł razem z niebieskim psem w kierunku leżącego na drodze do Petalburga lasu.
- Ciekawe, co go ugryzło? - zamyśliła się twoja przyjaciółka. Nawet nie zauważyłeś kiedy, zrzuciła z siebie przemoczone ubrania i usiadła w samej bieliźnie na łóżku, szperając w plecaku za suchymi ciuchami - To było dość podejrzane, nie? Spokojnie, jakby co, nie musisz odrywać wzroku. Przecież znamy się od dziecka. Jesteśmy przyjaciółmi, hmm?

Ostatnio edytowany przez Kyoraku (2012-08-26 23:49:37)

(cytuję: "Gym w Petalburgu na razie sobie darujcie, chociaż ciebie Johnny - tu obrócił głowę w twoją stronę - Lider sali, Norman może wiele nauczyć.)

- Pewnie - powiedziała radośnie dziewczyna, po czym, czy tobie się to podobało, czy nie uściskała cię z całych sił - Masz stuprocentową rację.
May puściła cię w końcu, rozwiesiła przemoczone ubrania na lince i poszła do łazienki, żeby przebrać się w piżamę. Gdy wróciła, podeszła do okna i przez jakiś czas wyglądała przez nie zafrasowana.
- Wiesz, nie sądziłam, że tak będzie wyglądało nasze pożegnanie ze Sterlingiem - powiedziała - Wyglądał na zdenerwowanego lub bardzo przejętego. Spakował wszystko i wyszedł prawie bez słowa. Sądziłam, że on i jego dziewczyna będą nam machali z samolotu lub grzbietu latającego Pokemona, a tu taka sytuacja.
Twoja przyjaciółka odeszła od okna i po krótkim "Dobranoc" położyła się spać. Następnego dnia obudziła cię May, ubrana i gotowa na nowe przygody. Torchic skakał wesoło po łóżku, w którym Sterling miał spędzić ostatnią noc w Oldale. Przyszła również siostra Joy, ta sama, która dostarczyła waszemu nowemu przyjacielowi tajemniczą wiadomość. Sprawdziła, czy pokój jest czysty, a następnie wystawiając pozytywną opinię, poszła z powrotem do recepcji. Droga prowadząca, do Petalburga wiodła przez las, do którego poprzedniej nocy udali się Sterling i Lucario. Po drodze leżało kilka przewróconych przez wiatr i błyskawice drzew.

(chodziło o to, że Sterling nie zamierza stoczyć swojej pierwszej walki z Roxanne czy Normanem, tylko z Winoną, która w grze i anime pojawia się dużo później)

- Droga do Rustboro jest dość długa - powiedziała May, spoglądając na mapę - Na szczęście po drodze leży Petalburg City. Jest tam Centrum, więc nie ma się czy martwić.
Dziewczyna schowała PokeNavi do plecaka i wyciągnęła Pokeball z ognistym kurczakiem.
- Co do walki, nie jestem pewna - kontynuowała - Mój Torchic jest typu ognistego i może nie dać sobie rady z kamiennymi stworkami Roxanne. Mam nadzieję złapać jakiegoś Pokemona typu trawiastego, dzięki czemu będziemy mieli chociaż cień szansy.
Szliście tak przez około półtorej godziny. Słońce świeciło, a wiatr smagał was delikatnie po twarzach. Tu i ówdzie widać było kałuże i złamane drzewa, pozostałości po wczorajszej burzy. Nagle kilka metrów przed wami przebiegło stado Pokemonów Robaków. Wyglądały, jakby coś je goniło. Tym "czymś", jak się okazało, był Pinsir. Wyglądał na porządnie zdenerwowanego. May próbując się wycofać nastąpiła nogą na połamaną gałąź. To wystarczyło, aby stworek (a właściwie stwór) was zauważył. Nie czekając na ciebie, dziewczyna wypuściła z Pokeballa swojego startera.
- Torchic - powiedziała roztrzęsionym głosem - Zaatakuj Pinsira Żarem!
Kurczak nadął się i wypuścił piękną serię mini pocisków. Nie przypominało to w żadnym razie ognistego "kichnięcia" jakie widziałeś na treningu. Zaskoczony ofensywą, robak przyjął atak, który go poparzył, jednak chwilę potem skontrował potężnym Sekatorem, który powalił ognistego stworka.
- Jeszcze raz! - zawołała trenerka - Żar! Celuj dokładnie!
Pokemon dziewczyny ponownie zaatakował Pinsira, jednak już po chwili został znokautowany potężnym Sejsmicznym Rzutem. Załamana May schowała kurczaka do kuli i spojrzała na ciebie zaniepokojona.

(Oczywiście, Slakoth się ich nauczył, a że nie zostało to dodane do KP, to już zmartwienie modów.)

Pinsir uniknął Ziewnięcia, a Drapanie zablokował przy pomocy Sekatora. Następnym posunięciem Robaka było Skupienie Energiii. Slakoth uznał ruch nie zadający obrażeń, za najbardziej nieszkodliwy, więc podbiegł i użył na rywalu Bisu ("założył się" z przeciwnikiem, że nie wykona tego samego ruchu po raz drugi), po czym ku ogólnemu zaskoczeniu powalił go Drapaniem. Pinsir zbierał się powoli, ale udało mu się wstać. Niespodziewanie zaatakował leniwca Skrępowaniem (Bind), jednak ten instynktownie drapnął go po "twarzy", tym samym uwalniając się. Wściekły robak wykonał na Slakothie Sejsmiczny Rzut. Wyglądał na naprawdę silny, ponieważ po zderzeniu z ziemią poderwał się cały, znajdujący się na drodze pył. Gdy kurzawa opadła, dostrzegłeś, że oba Pokemony ledwo stoją na nogach. Następny atak rywala, może być waszym ostatnim i vice versa.